Getah berbusa pertama kali dihasilkan pada tahun 1929 oleh ahli kimia penyelidik Dunlop Rubber iaitu E. A. Murphy dan Eric Owen menggunakan lateks diputar. Pada tahun 1937, bahan berasaskan isosianat pertama kali digunakan untuk pembentukan getah berbusa, selepas Perang Dunia II, getah stirena-butadiena menggantikan banyak getah asli jenis busa. Getah berbusa telah digunakan secara komersial untuk pelbagai aplikasi sejak sekitar tahun 1940-an.[3]

Getah poliuretana polieter ditemui dan dipatenkan pada tahun 1950-an oleh Charles C. Price.[4] Pada ketika itu, busa yang dihasilkan adalah berasaskan poliuretana yang membentuk lebih 90%, mengikut berat, daripada keseluruhan pasaran untuk poliuretana. Jumlah terbesar poliuretana digunakan oleh industri pembinaan, pengangkutan, perabot rumah, peredaman bunyi dan getaran, dan permaidani. Pembinaan menggunakan 27% poliuretana, dan pengangkutan menggunakan 21%. Busa yang fleksibel ialah penggunaan bahan utama pada jumlah 44%, dan bahan busa tegar pada 28% daripada pasaran Amerika Syarikat.[5]